We wszystkich naszych działaniach staramy się implementować zasady nauki nieformalnej, w tym naszą ostatnio odkrytą pasję – pedagogię przeżyć.
Nauka nieformalna to proces kształtowania się postaw, wartości, umiejętności i wiedzy na podstawie różnych doświadczeń. Mówiąc krótko, to nauka poprzez praktykę: działanie i interakcje. To uzupełnienie, dopełnienie lub czasem nawet substytut edukacji formalnej, który przygotowuje młodego człowieka nie tylko do bycia cennym przedmiotem na rynku pracy, ale także odpowiedzialnym obywatelem, świadomym uczestnikiem życia społecznego, otwartym i tolerancyjnym, ciekawym świata i ludzi. Praca młodzieżowa (kalka z „youth work”) rozwija wprawdzie kompetencje i umiejętności cenne na rynku pracy, lecz jej celem jest wszechstronny rozwój osobowości człowieka, a nie tylko jego „szkolenie”.
Czego więc można się nauczyć w trakcie pracy młodzieżowej i zajęć prowadzonych metodą nauki nieformalnej?
Organizując projekty młodzieżowe różnego typu (od inicjatyw lokalnych, poprzez imprezy kulturalne, wymiany, aż po treningi i seminaria) młodzi ludzie uczą się odpowiedzialności, konsekwencji, umiejętności zarządzania projektem, procesami, ludźmi, budżetem. Uczą się współpracować, komunikować, rozwiązywać konflikty, wspólnie rozwijać dobre pomysły. Bardzo ważna w projektach młodzieżowych jest możliwość popełniania błędów i umiejętności wyciągania wniosków. Obszar pracy młodzieżowej to strefa, w której potknięcia nie są piętnowane, a pomoc oferuje szereg instytucji.
Szczególnym przypadkiem nauki nieformalnej jest pedagogika przeżyć, która we wspólnym przeżywaniu emocji buduje spójność grupy i wzajemne zaufanie, przełamuje granice kulturowe, językowe, czy społeczne, wspomaga rozwój osobowości i otwarcie się na drugiego człowieka.
W Unii Europejskiej realizowane są obecnie dwa wielkie programy, które dotyczą edukacji nieformalnej: Program „Młodzież w działaniu” oraz Program „Uczenie się przez całe życie”, które kształtują tzw. europejską przestrzeń edukacyjną. Stowarzyszenie Europe4Youth nie tylko korzysta z tych programów, ale także stara się je kształtować biorąc aktywny udział w dialogu strukturalnym na poziomie krajowym i europejskim.